Een speeltuig dat zou worden voorzien van klimnetten en een schuifaf bleek vrij snel na de plechtige opening van de speeltuin niet bestand te zijn tegen de krachten van spelende kinderen.
De trommelvorm bewoog en bleek niet vormvast, en ook de ogen waarmee de touwen werden bevestigd, bewogen zichtbaar tijdens het gebruik, met versnelde slijtage en onveilige situaties zoals knellingen tot gevolg.
Volgens de producent was er weldegelijk een inwendige staalstructuur aanwezig om de stabiliteit en het behoud van de vorm te verzekeren. Uit niet-destructief onderzoek bleek dat er zich wel stalen elementen bevonden in de polyester omhulling, maar dat deze geen enkele samenhang hadden, en dat daarvoor (minstens) een verbinding met een ringvormig element ontbrak.
De behoefte aan dergelijke structuur werd wel beschreven door de ontwerper van het speeltuig, maar door een gebrek aan constructief inzicht niet uitgevoerd door de producent.
Voor de correctie van dit probleem stellen zich principieel twee mogelijkheden:
- ofwel een studie uitvoeren om een verstevigende structuur te dimensioneren met minimaal materiaalgebruik,
- ofwel zonder studie een met zekerheid overgedimensioneerde structuur toevoegen, en zo de kosten en tijd van de studie uitsparen.
Om het speeltuig snel weer te kunnen openen werd de tweede optie verkozen: er werden een kokervormige kolom en ring toegevoegd ter versteviging.
